donderdag 22 september 2011

Van Akropolis tot Apocalyps, een Griekse tragedie. 

Wij kennen de Grieken weliswaar allemaal als de uitvinders van de democratie, maar zij hebben een bepaald  andere loop van de geschiedenis gevolgd dan wij in West-Europa. De Turkse overheersing (1456-1830)  was een rem op de economische ontwikkeling, de mensen - arm en onontwikkeld - werden afgeperst, en moesten dwangarbeid verrichten. Reformatie, contrareformatie, de verlichting en industriële ontwikkeling gingen aan Griekenland voorbij. Onder Ottomaans-Islamitisch bestuur was het normaal dat er geen belasting betaald werd, dat mag tenslotte niet van de koran. In Saoedi-Arabië hoef je als gelovige tot op de dag van vandaag nog steeds geen belasting te betalen. Voor anders- of ongelovigen gelden vaak andere regels. De Grieken moesten eens in de vier jaar hun meest veelbelovende jongetjes afstaan, die werden tot de Islam bekeerd en kwamen in dienst van de sultan als Janitsaren

Dan kan ik me er wel iets bij voorstellen dat belastingontduiking de nationale sport is. Ik zou mijn kinderen ook niet laten kidnappen. Maar wanneer dat oploopt tot 30 miljard per jaar kan geen enkel Europees land dat dragen. En als je eigen premier  dan nog eens zelf het goede voorbeeld geeft door miljarden binnen te harken door massaal credit default swaps (cds, kredietuitvalverzekeringen) te kopen, speculeren dus op (de ondergang van) zijn eigen staatsobligaties, dan kan ik me wel voorstellen dat de rest van het volk ook erg creatief   wordt. Zo heeft Griekenland bijvoorbeeld een commissie om het Kopaismeer te beheren. Dat meer is opgedroogd in de jaren '30. De Griekse overheid zou hier wat aan kunnen doen, maar ja, je gaat natuurlijk niet plassen in het zwembad waar je zelf na je politieke carrière in wilt gaan zwemmen.

Het is bekend dat Griekenland niet beschikt over een Centraal Bureau voor Statistiek. Cijfers zijn niet aanwezig of worden vervalst volgens Didier Reynders, aftredend Belgisch minister van financiën. Pikant detail; op het moment dat Griekenland toetrad tot de EU, was Reynders voorzitter van de Europese Unie. Het is dat het niet in Europa ligt, maar anders zou je kunnen stellen dat deze Waal niet een pak boter op zijn hoofd heeft maar de hele olijfberg.

Ondanks dat verschillende bronnen verschillende cijfers geven en het beeld niet helemaal eenduidig is, is het wel duidelijk dat de Griekse situatie zeer zorgwekkend, zo niet hopeloos is. Een schuldenlast van 340 miljard euro, oftewel anderhalf maal het BBP komt neer op een schuld van 30.000 euro per Griek. Het begrotingstekort (de schuld wordt dus nog elke dag hopelozer) van 15% gaat voor grofweg de helft op aan rentebetalingen. Waar anderen dan weer het ongehoorde rendement  van 24% op maken. Griekenland houdt er twee fantastische wereldrecords op na. Sinds vorige week is het de staat met de laagste kredietwaardigheid, nog onder Zimbabwe. En het heeft de meest kostbare schuld om te verzekeren. De duurste CDS’ ter wereld, Papandreou zijn privévermogen blijft dus maar groeien.

Reuters heeft hier een aantal zeer interessante grafiekjes(13 stuks) staan waar de schuldpositie, de creditratings, werkeloosheidscijfers en dergelijke vergeleken worden met een aantal andere Europese landen. Nog veel meer grafieken, diagrammen en cijfertjes kunt u hier en hier  vinden.

Het geld dat aan Griekenland geleend wordt, komt nooit in Griekenland aan, maar wordt rechtstreeks gebruikt om de Griekse afbetalingen aan de banken te voldoen. Ja, diezelfde banken die daar 24% rendement op maken. Het gevolg van de hulp aan Griekenland is dus dat de schulden die Griekenland heeft aan de banken overgeheveld worden naar schuld aan het Europese noodfonds, de ECB (die steeds groter en machtiger wordt) en het IMF. Oftewel de belastingbetalers. Ook die uit niet Eurolanden. Hier is dat mooi grafisch weergegeven.

Diezelfde ECB waar vanaf vandaag Mario Draghi is aangesteld als president. De man die voor Goldman Sachs, of is het Goldmine Sachs of Government Sachs, werkte toen die de valse cijfers van Griekenland aanleverde, zodat ze tot de euro konden worden toegelaten, en daar vervolgens zelf short op ging. Niet dat het IMF een fijne club is als je John Perkins moet geloven in Confessions of an economic hitman. Maar Europa begint zo onderhand ook alle trekjes van een, zo meteen ook fiscale, dictatuur te vertonen. De President, van Rompuy, is niet gekozen. De voorzitter van de Europese Commissie, Barroso, ook niet. En voor het Europees parlement kan ik niet eens op een Engelsman als Nigel Farage stemmen.

 Het is al lang een dictatuur. Toen in twee landen, Frankrijk en Nederland, de Europese grondwet werd verworpen, noemde men het snel een verdrag, waar we niet meer over mochten stemmen. Toen de Ieren nee stemden, werden ze tot een tweede stemronde gedwongen, en als ze dan weer NEE gestemd zouden hebben, zouden er een derde en vierde gevolgd hebben. Andere landen mochten helemaal niet stemmen. Toen diezelfde Ieren een schuldhulppakket moesten goedkeuren en de regering erover viel, mochten ze van de EU geen nieuwe verkiezingen houden tot datzelfde hulppakket eerst was goedgekeurd. (zie de vorige en de voorvoorvorige link) Vandaag is Kroatië toegelaten, wist u dat, heeft u daar over mogen stemmen?

Stel voor om het beschikbare geld direct aan de banken uit te lenen, die om zullen vallen als Griekenland niet aflost. Griekenland heeft Europa dan niet meer in de tang, de schulden liggen bij de veroorzakers, de banken, en Griekenland moet direct ingrijpen, omdat ze acuut zonder geld zitten.
Voordat men komt met, jaja, maar hoe gaan die banken dat weer aan de belastingbetaler terugbetalen.
Wel, volgens de laatste cijfers van de BIS (Bank for International Settlements)
bedraagt de blootstelling van buitenlandse banken aan Griekse schulden 160,9 miljard dollar, waarvan 130 miljard dollar voor Europese banken. Franse banken hebben met 53,0 miljard dollar de grootste exposure, gevolgd door Duitse banken met 34,0 miljard dollar. De schulden van Griekenland aan Nederlandse banken bedragen 4,5 miljard dollar, aldus de BIS.” (Inmiddels al heel wat minder. ING bijvoorbeeld van 3,7 naar 1,6 miljard euro, ze zijn niet gek, ze kopen mooi geen nieuwe dat laten ze aan de ECB over, en de andere banken hebben vast hetzelfde gedaan)
 Het mag voor de grote banken geen enkel probleem zijn om dat af te lossen als we zien dat alleen ING al in 2,5 jaar 7 miljard euro, exclusief rente en premie (50%) van de 10miljard euro, die de Nederlandse staat in november 2008 aan ING had geleend, heeft terugbetaald. Het lijkt er nu echter op dat de grote banken willen dat de belastingbetaler hun blunders betaalt. (met dank aan reaguurder Louis voor deze laatste alinea)
En hoe gaan die arme en depressieve Grieken dan betalen? Ze zouden natuurlijk die 30 miljard belasting op kunnen gaan halen, of die 6,3 miljard EU-geld nuttig besteden, of iets doen aan de zwarte economie die met 28% de grootste van alle OESO landen is, of  stoppen met de grootste importeur van conventionele wapens in Europa en de vijfde grootste ter wereld te zijn, een landje van 11 miljoen man/vrouw ja. De Griekse defensie-uitgaven zijn met 4,8 procent van het bruto nationaal product (Nederland: 1,5 procent) de hoogste in Europa. Het zal best lastig worden, maar zoals het gezegde gaat: “Griekenland is een arm land, met heel veel rijke mensen”. Herinnert u zich Onassis nog? Griekse reders zouden de schuld kunnen opbrengen, maar willen niet. Griekenland is een patiënt met een slagaderlijke bloeding: je kunt wel transfusie toepassen, maar het blijft er aan de andere kant uitlopen.(bron therealshowstopper )

Dan is er nog de populistische oplossing van Wilders, maar die ook PvdA-er Willem Vermeend voorstaat in een ingezonden stuk in de Telegraaf en een video bij WNL. In de Britse zakenkrant Financial Times stond afgelopen week een ingezonden brief van professor Nouriel Roubini . Over de Eurozone. En echt optimistisch is hij niet.
Ten aanzien van de ontwikkelingen die niet kunnen worden becijferd, komt voor velen ook de ultieme stap in het vizier: Griekenland verlaat de monetaire unie en voert de Drachme opnieuw in. Tot nu toe heeft een devaluatie van de munt in elke financiële crisis de economie van het crisisland pas weer op gang gebracht, zo luidt het argument van Roubini.

Het alternatief voor het uiteenvallen van de monetaire unie is nauwelijks minder bedreigend, want dat leidt direct tot een fiscale transferunie.
En daar mag u wederom niet over stemmen. Alleen voor betalen.