Ze pissen in hun broek voor ons. Ze zijn moegestreden en gaan op verkansie. Ze vluchten van het Binnenhof.
De geruchten gaan dat de regenteske kliek, die dit land lange tijd onder de knoet had, voortijdig het land verlaten heeft. De jaarlijkse barbecue, op de laatste dag dat het parlement bijeenkomt, vond geen doorgang, of was zodanig vervroegd, dat toen het volk eenmaal ter plaatse was alle collaborateurs vertrokken waren, en er van enige barbecue geen spoor meer te bekennen was.
Het moet Rutte toegegeven. Hij vertrok als laatste van het zinkende schip. Er stonden nog twee schoolklasjes, 2A en 2B, om hem uit te zwaaien en toe te juichen. Op zeker moment werden die elk naar hun eigen kant teruggedirigeerd door hun indoctrinateurs. Een duistere buitenlandse heerser vergezelde Rutte naar buiten. (iemand van 1.64, maar ook ik van 1.93 konden het niet zien, zie de eerder comments op AP) Twee heuse motoragenten, drie limo's en een raar vierkantig vehikel met geblindeerde ramen waren er nodig om deze 'aan de guillotine ontsnapten' af te voeren door de enige 'open poort'.
Iedereen die niks met fietsen heeft kan deze alinea beter over slaan.
Toen ik aan kwam slenteren vanaf het 'Plein' (15.55) was dat poortje afgesloten door twee fietsen. (en bijbehorende agenten). "U moet omlopen meneer Fubar", zeiden ze. Ja het verbaasde mij ook ;) "Het verbaast mij niet", repliceerde ik. Al omlopend mompelde ik: "Eerlijk zullen we alles delen, behalve als 'we' barbecueën." Ik wist toen nog niet dat er in het geheel geen barbecue was. De persoon voor mij gniffelde. Misschien was het wel een medestander, en wist ie waar ik op doelde.
Die fietsalinea loopt wat uit, maar toen Rutte eenmaal vertrokken was, mocht ik wel door dat poortje terug. En zo had ik de kans eens wat beter naar die politiefietsen te kijken. 'Elektrieke meuk'. Het is haast een uitdaging. Ik liet mijn zonnebril nog even vallen. Nee, geen noemenswaardige versnellingen. Geef me vijf stoepen en ze zakken door hun velgen. Voor het Mauritshuis maakte ik nog een sprongetje om over het bouwhek te kijken, om zeker te weten wat ik op de heenweg al door de kijkgaten gezien had: Dit project is gesponsord door het regio development plan (of zoiets) van de Europese Unie (of misschien stond er wel EU, bindt me er niet op vast)
Ondertussen werd er druk getelefoneerd met het hoofdkwartier in Amsterdam. Laten we de nieuwe president al binnenrijden of wachten we af. Het is duidelijk, we wachten nog even.
Vandaag waren er verscheidene burgers aanwezig, onherkenbaar weliswaar, maar de komende twee maanden staat het pand Binnenhof één tot en met zoveel leeg. De eigenaren zijn ten einde raad en hebben het in blinde paniek achtergelaten. De komende negen weken zijn aan het volk om de volkssoevereiniteit te herstellen en dit land te redden. Niet het Binnenhof staat leeg, maar het land staat leeg.
Volgende keer zijn we niet onherkenbaar en wordt 'het Plakkaat van Frik' aan de deur der Staten-Generaal gespijkerd.
Gepubliceerd op Amsterdam Post
