zaterdag 13 oktober 2012

Hoe nu verder met Syria

Ik heb eerder geschreven dat het me niet zou verbazen als het in stukken opgedeeld zou worden. De Libanese oplossing. Een stukje linksboven voor de Alawieten, waar ze bijna 90% van de bevolking uitmaken en 'veilig' achter een bergrug liggen(1). Een safe-haven voor Assad cum suis. Geografisch grofweg proportioneel aan hun aandeel in de bevolking; 10%. De Druzen linksonder een stukje, of niet(2-3%). Rechtsboven zitten Koerden, wel vrienden met hun Iraakse Koerdenburen, maar ook niet persé. Ottoman, eeuh, Attaturk, eeuh, Erdogan is namelijk best wel vriendjes met de Iraakse Koerden, want dat is de perfecte manier om Irak te dwarsbomen en de beweegruimte van de PKK te beperken -en die olie lust ie ook wel-, maar zit bepaald niet te wachten op nòg een semi-onafhankelijk Koerdistan.


Dit kaartje met dank aan Nick Ottens van DDS lijkt me dan ook nog steeds een mogelijke uitkomst.


Al denk ik dat het een veel grotere puinhoop wordt.

Irak valt nauwelijks een coherent land te noemen momenteel en Jordanië heeft genoeg interne problemen met de , ook daar, almaar aanzwellende arabische lente. Gister nog heeft de koning de grondwet aangepast in de vale hoop het 'volk' koest te houden. Israël zal geen enkele behoefte hebben zich in een wespennest te steken.

Dan blijft er maar één regionale macht over en die zit toevallig in de NAVO. We weten al een tijdje dat de Fransen(die zijn van oudsher actief in die regio) actief het verzet steunen en de Amerikanen ook -zonder wapenleveranties, zeggen ze-. Turkije pleit al tijden voor een bufferzone, onder meer omdat ze de vluchtelingenstroom in eigen land niet op kunnen vangen(alsof je het dan bij de buren wel zou kunnen). Maar de gebiedsuitbreiding is een mooie bijkomstigheid. We weten ook dat Erdogan graag een regionale leider wil zijn en hem dat lelijk in de wielen gereden werd door de uitkomst van de Egyptische 'verkiezingen'.

Dat Turkije(2) de afgelopen week bezig is geweest een aanleiding te zoeken om in te grijpen lijkt me duidelijk.
Als ik dat dan combineer met de volgende twee berichtjes, waarin de komst van Amerikaanse kwartiermakers aan zowel de zuid- als noordzijde van Syria wordt aangekondigd
http://www.hurriyetdailynews.com/turkey-denies-reports-of-us-troops-on-border.aspx?pageID=238&nID=32259&NewsCatID=338
en
http://creepingsharia.wordpress.com/2012/10/11/obama-sends-us-forces-to-protect-jordan-bypasses-congress-to-fund-iraq/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=twitter

Dan lijkt me dat internationaal ingrijpen niet ver meer weg is.

Of dat goed is? Dat lijkt me niet. Er gebeurt zoiezo weinig goeds in de Arabische wereld. Een tweede Libanon zal geen mensenlevens redden, maar zal wel de bondgenoten Rusland en Iran uitermate pissed off maken.

Misschien moesten we Turkije maar eens tot de orde roepen voordat ze de lucifer in het kruitvat gooien. Turkije is een heel gevaarlijke bondgenoot. En ook al is iemand een bondgenoot. Soms is het beter om de banden door te snijden met een doorgeslagen idioot.

1-http://pjmedia.com/blog/the-good-the-bad-and-the-ugly-about-the-syrian-civil-war/?singlepage=true
Second thoughts in Turkey
2-http://www.hurriyetdailynews.com/be-careful-we-may-get-stuck-with-the-damascus-bid-.aspx?pageID=449&nID=32307&NewsCatID=405#.UHig52Bl90o.twitter

En die oliepijpleidingen hebben we het nog wel eens over...
(wordt vervolgd)

zie ook
dossier Syrie

Geen opmerkingen:

Een reactie posten