Het is de titel van een kinderboek van Arend van Dam, ik heb het niet gelezen en ga dat ook niet doen, maar het schoot me zo te binnen vandaag op de fiets. Er had ook kunnen staan: "Het nichtje van mijn neef" of "De geit van mijn opa" of van mijn part "Het seksslavinnetje van de profeet" of "Hoe we Nederland veroverden".
Het zijn allemaal bekende Marokkaanse sprookjes. Net als "De kopschopper en de grensrechter" of "Hoe het bontkraagje een bejaard en ongelovig omaatje beroofde" en "Hoe de dappere mocro een kind uit een zwangere negerin der buik trapte", want "Het was een afvallige en trouwen met negers doe je niet, want dat zijn slaven"(het arabische woord voor neger is synoniem met dat voor slaaf, Abeed) en "De eeuwige liefde van de Marokkanen voor de Joden".
Met zulk volk kun je geen problemen hebben volgens het merendeel van de Tweede Kamer vannacht. Ze brengen goede mensen voort. Een Marokkaanse heerser over de tweede stad van ons land, Rotterdam, is een voorbeeld.. Stad van waaruit vroeger schepen vertrokken om de Berberse barbarij tegen te gaan.
Maar ik fietste dus en soms als er niet enorme koude is door de opwarming van de Aarde en ik geen regen- en blikseminslagen te verduren heb met een tegenwind, die zich keert zodra ik mij omdraai, dan flierefluit ik wat. En dan gaan er de raarste dingen door mijn hoofd.
Zo stelde ik mij voor dat ik Mohammed heette en dat ik het hier toch zo gezellig vond.
Ik heet Mohammed en ik ben 47. Dat getal vind ik wel zo makkelijk, want dat ben ik zelf tenslotte ook (Fub, en daarmee houdt de vergelijking op).
Even denken. Ik ben 47 dus ik ben van 65. Ik heb twee paspoorten, maar curieus genoeg staat in beiden dezelfde geboortedatum. Als u dat niet bevalt kunt u dat laten veranderen in Marokko. De zoon van mijn neef werkt bij de gemeente-administratie in Tetouan dus dat is geen probleem. (zelden een groter shithole gezien dan die stad, Fub)
Ik was helaas net te laat om te helpen dit land op te bouwen. De oorspronkelijke 'Marokkaanse gastarbeiders', 22.000 in 1973, zijn voor driekwart teruggekeerd en toen waren er nog maar 5000 over. Maar dat was geen enkel probleem, want dit land was al perfect ingericht naar islamitische maatstaven.
Ik liet vier jongedames uit mijn dorp overkomen, waarmee ik mij lekker voort kon planten, maar omdat je op dat moment in Nederland niet vier vrouwen mocht hebben -gelukkig is dat aangepast- was ik genoodzaakt ze allemaal op een apart adres te huisvesten en dat is toch mooi 850 euries per vrouw/per maand aan bijstand. In de moskee werd me verteld dat ik ze vooral niet het huis uit moest laten, want dat kost geld, bovendien worden ze daar ongehoorzaam van.
Als mijn 8x4 kindertjes een snotneus hebben dan ga ik even langs de spoedeisende hulp, met al mijn vrouwen en de rest van de familie . Er is altijd wel een ziekenhuis in de buurt. Ze, de Nederlandse dimmies, zetten ze speciaal dichtbij voor ons, omdat wij nou eenmaal een betere verzorging nodig hebben. Wij zijn betere mensen.
Maar ik voelde me toch een beetje eenzaam hier. Ik had dan wel 84 kinderen X 180 euries kinderbijslag, en alvast evenzovele kleinkinderen (ik ben tenslotte al 47 he) Maar ik miste mijn dorp, mijn buren, mijn neefjes en nichtjes. Maar vooral mijn vader en moeder en mijn geit. Dus ik liet Aïsha overkomen.
En hier stopt het sprookje omdat ik niet zo snel kan typen als fantaseren en omdat er een wekker staat. Ik wil het wel afmaken en deel twee ook vol met linkjes proppen. Maar als ik daar op wacht dan krijgt u het nooit te lezen.
Gepubliceerd op Amsterdam Post
Deze reactie is verwijderd door de auteur.
BeantwoordenVerwijderen