Ik kan wel met een handvol links aankomen, er staan er links en rechts inmiddels een hoop geparkeerd.
Maar ik wil het eens anders bekijken. Syrië. De ellende is daar nou al een tijdje gaande. Zelfs het gelijkgeschakelde RTL gaf vandaag weer dat de New York Times bericht had dat Al-Qaeda actief is in Syrië. Dat er jihadisten binnenstromen uit Libië en Jemen, en wellicht ook andere landen. Zelfs de NOS heeft het erover.
Toen in 2009 (of 8 of whatever, hou me ten goede) in Irak geteld werd uit welke stad de meeste gedode terroristen vandaan kwamen; stond Mekka op één en het Libische Bhengazi op twee. Niet zo vreemd dus.
Syrië is wel vreemd. Allereerst geografisch. Het ligt op een crossroads. Van Azië naar Afrika en omgekeerd en in het hart van de Arabische wereld. En vooral dat laatste maakt het zo interessant. Het ligt tussen de Turken met hun hernieuwde Ottomaanse verlangens en de Perzen. Het ligt op de breuklijn van de soenni- en de shi-ietische islam.
En de breuk tussen die laatste twee manifesteert zich al maar duidelijker. Hamas met ooit zijn hoofdkantoor in Damascus heeft zich bekeerd tot zijn nieuwe broodheer, de moslimbroederschap in Egypte. Soennieten. Saoudi-Arabië met de hoofdstad der soennieten kiest al maar nadrukkelijker de kant van Amerika en Israël (al valt dat laatste moeilijk te verkopen) bang als ze zijn voor een nucleair shi-ietisch Iran.
Hezbollah, is via Syrië afhankelijk van de lijn met Iran, en blijft dan ook in dat kamp. Er is maar weinig nodig voor een hernieuwde burgeroorlog in Libanon. Israël en de VS is er waarschijnlijk heel wat aan gelegen om deze lijn te doorbreken.
Turkije heeft het wat lastiger, de groeicijfers zijn ingestort en de buitenlandse politiek lijkt op alle fronten mislukt. De toenadering tot Iran is tot stilstand gekomen na het mislukte iranium-transporteer-project. Libië is veranderd in een puinzooi waar iedereen de camera's uit heeft gezet en Egypte acht zichzelf de leider van de arabische wereld, terwijl Erdogan dacht met die eer te kunnen gaan strijken.
Na de dé facto Koerdische onafhankelijkheid, ze sluiten oa. hun eigen olie-contracten, in Noord-Irak, dreigt er nu ook een onafhankelijke Koerdische staat in Noord-Syrië. Die twee samen zouden èn hun eigen olie, èn hun eigen pijpleiding naar de middelandse-zee (noord-syrië) hebben. Ondertussen steunt Assad de PKK, want is Turkije's bemoeienis meer dan zat, en Israël was altijd al op de hand van de Koerden.
Dan hebben we nog de Aleviten, de Christenen en de andere minderheden, die met zekerheid vervolgd zullen gaan worden (en al worden) als de opstandelingen aan de macht komen.
Al met al is Syrië een bijzondere brandhaard. Het is geen simpel conflict, want bijna iedereen uit de hele regio is er bij betrokken.
De buren
-Turkije-
-Israël-
-Libanon-
-Irak-
-Jordanië-
-Koerden-
-Hezbollah-
De relatieve buren
-Iran-
-Saudie-Arabië-
-Egypte-
-Libië-
-Jemen-
-Al-Qeada-
De Bemoeials
-de VS.-
-de EU.-
-Rusland-
-China-
6 aug.
Nik Ottens van DDS komt er ook achter dat de koerden een factor van betekenis zijn, nadat ie een dag eerder al dezelfde Balkanisering constateerde, die ik hier vaststelde. (filmpje van Stratfor)
http://www.dagelijksestandaard.nl/2012/08/de-koerdische-factor-in-de-syrische-opstand
dossier Syrië
